Αν και δεν περιλαμβάνονταν στο μανιφέστο του πλοίου, πολλές γάτες ήταν αναμφίβολα μεταξύ των επιβατών και του πληρώματος που αποβιβάστηκαν από το Mayflower όταν έφτασε στο Plymouth της Μασαχουσέτης το 1620. Οι ικανότητές τους να εξοντώνουν τα τρωκτικά και να προστατεύουν τα εμπορεύματα και τα σιτηρά, έκαναν τις γάτες πολύτιμες και ισάξια μέλη του πληρώματος των πλοίων και μπορεί να έφτασαν στον Νέο Κόσμο ακόμη νωρίτερα, με πλοία που μετέφεραν εποίκους στην αποικία του Jamestown στη Βιρτζίνια, Ισπανούς εξερευνητές στη Φλόριντα και Βίκινγκς στη Νέα Γη. Μερικές απόγονοι αυτών των ναυτικών γατιών, γνωστές με την κοινή ονομασία κοντότριχες ή οικιακές κοντότριχες, εξελίχθηκαν την φυλή που γνωρίζουμε σήμερα ως Αμερικανική Κοντότριχη.

Οι γάτες εκτιμήθηκαν τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Οι αγρότες, οι καταστηματάρχες και τα νοικοκυριά χρειάζονταν μια ικανή γάτα να προστατεύει τα τρόφιμα από ποντίκια, αρουραίους και άλλα τρωκτικά. Οι κοντότριχες ήταν ανθεκτικές, ιδιαίτερα εργατικές και κατάλληλες για τις δύσκολες συνθήκες που επικράτησαν στην άγρια ήπειρο. Ήταν τόσο ικανοί και αποτελεσματικοί κυνηγοί που μια δημοσίευση από το 1634 τους πιστώνει για την σωτηρία των καλλιεργειών μιας αποικίας της Νέας Αγγλίας από σκίουρους άλλα τρωκτικά. Από τα παράκτια σημεία άφιξής τους, σιγά σιγά πήγαν δυτικά με τους αποίκους, και άκμασαν.

Μέχρι το 1895, οι κοντότριχες είχαν κατορθώσει να αφήσουν το “στίγμα” τους και έτσι παρουσιάστηκαν στην πρώτη έκθεση γάτας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η CFA (Cat Fanciers Association) αναγνώρισε τη φυλή το 1906 με την ονομασία Αμερικανική Κοντότριχη.